TER TEMPO PARA SAÍR CORRENDO

imagen

En tempos de crise existen un milleiro de factores que condicionan o noso modo de vida. O primeiro, a simple vista, sería sen dúbida algunha o económico. Desaceleración, recesión, caída bursátil… Todos estes son termos que chegan a cotío aos nosos oídos e quedan gravados a lume no noso subconsciente. Soñamos con remontar unha situación que semella insostíbel. Un día espertámonos e camiñamos ata o hospital. Temos que pasar unha revisión sen maior importancia, que nos deixa con expresión conxelada ao darnos unha nova inesperada, temos unha enfermidade incurábel, e o peor de todo é que puidemos evitala, mais non o fixemos. Entón espertamos no medio da noite e decatámonos de que todo foi un pesadelo. Deixamos de pensar nos cartos e pasamos a preocuparnos por outro problema que estábamos esquecendo, a saúde. Que ten maior importancia, os cartos ou a saúde? Esa é unha pregunta que moitos nos fixemos algunha vez e que case sempre respondemos do mesmo xeito coa resposta obvia. Non obstante, facémolo imposíbel por acadar fortuna, mentres case nin nos molestamos en botar un ollo a o noso corpo. A maioría non nos coidamos como deberíamos, e os que o fan, ás veces mesmo se exceden no tópico de “poñerse en forma”, chegando a superar os límites do esforzo, e esta actividade excedida ao longo acaba pasando factura. O mellor modo de sobrelevar unha crise é a calma e a saúde, tanto física como mental, xa que o estres nunca foi un bo aliado. A miña opinión é, desde logo, pensar un chisco menos nos bancos e adicar esa pequena parte do noso tempo a nós. É o noso deber, se non queremos morrer novos de máis e sen gozar da nosa vida.

 

Resucitou de entre os mortos.

imagen

A estrela parece brillar máis que nunca no ceo. Unha luz ábrese ao final do túnel. Nunha clínica alemá conseguiron curar por primeira vez a SIDA a un paciente, que tras unha operación, volveu nacer. O paciente vivía un inferno do que parecía imposible saír. A SIDA avanzada que presentaba estaba a punto de arrancalo de entre os vivos, e arrebatarnos a súa presenza. A SIDA abriu as portas a outras enfermidades de par en par, oportunidade que non desaproveitou a leucemia. A causa da inmunodepresión do paciente, os médicos deixaban entrever que a leucemia era un tren imparable que acabaría coa súa vida en cuestión de poucos meses. Non obstante, a medicina moderna e un médico visionario obraron o milagre. O mellor tratamento para a leucemia é un transplante de medula ósea, algo inapelable. Non obstante, ninguén se atreve a facer un transplante a un paciente infectado co VIH, xa que se considera que é un desperdicio malgastar a medula dos escasos doadores para alongar sensiblemente a vida dunha persoa cando co mesmo tratamento se pode curar por completo outro paciente. Non obstante, a un dos eruditos médicos ocorréuselle unha idea. Existían datos de persoas que presentan unha mutación xenética que provoca o desenvolvemento de inmunidade ante ese virus, así que decidiron buscar un doador de medula con esa mutación. Meses despois da operación, no corpo de paciente non se pode achar ningún resto nin indicio da presenza do VIH. Ese home estaba morto. Hoxe volveu á vida, estivo no inferno e voltou con vida para contalo. Os investigadores destacaron que este nunca podería ser un tratamento estándar para o VIH, xa que os transplantes son moi perigosos e as persoas con esa mutación son moi escasas. Non obstante, este achado abre as portas a unha futura vacina eficiente, baseándose na mutación xenética desas persoas. Un mundo sen SIDA, pode estar preto, pero para acadalo, será preciso destinar máis diñeiro á medicina que ao gasto militar, o que parece difícil que aconteza a curto prazo. Pero sería interesante unha redistribución dos gastos estatais das nacións máis poderosas a longo prazo, en lugar de inverter o diñeiro en absurdos gastos como a famosa cúpula de Joan Barceló, que cumpre a fascinante función de enaltecer o ego de excéntricos mandatarios. ¡ Oh, malvados aqueles que aínda manteñen a cordura! ¿Quen vos inspirou tan enfermizo altruísmo? ¡ Oh pobres desgraciados! ¿Acaso non aprendestes aínda que o que prima é o interese propio?! Espero que o mundo sande a súa demencia, polo ben de todas esas persoas, que non merecen nada do que lles está a pasar.

 

O acontecemento celeste do ano. Así o vimos dende Boiro.

Os astrónomos nos avisaron de que para ser testemuñas da conxunción Venus - Xúpiter - Lúa había que mirar cara ó Sudoeste a partir das 18:10 do 1 de decembro. Nada máis fácil en Boiro que localizar o Sudoeste. Só hai que dirixir a vista cara a entrada da Ría de Arousa. Este foi o espectáculo que nos deparou o ceo ese día.


Neste momento Venus vese bastante afastado de Xúpiter, pero son fáciles de distinguir ó Sudoeste, a partir das 18:15. Venus, o máis brillante á esquerda, e Xúpiter á dereita.

 

A ciencia ten nome de muller

 

 

Imagen JPEG

Eu quería falar algo do traballo das mulleres sobre a ciencia. Xa que en anteriores cursos case nadie nos ten nomeado apenas algo sobre elas e os seus traballos. Este ano por primeira vez na clase de Ciencias para o Mundo Contemporáneo falamos dalgunhas, non fixeron cousas como Darwin, ou Lamark,pero as que se propuxeron facelo fixérono,máis tarde ou máis cedo rcoñeceuse o seu traballo, a pesar de que eran mulleres e o tiñan moito máis difícil.

 

Agora vou facer referencia a unha muller moi importante no estudoda bioloxía mariña.Esta muller é galega e chámase María de los Angeles Alvariño de Leira que naceu en 1916, naceu en Ferrol(A Coruña) .Residiu en EE.UU.,alí estaba considerada coma uha das máis prestixioss científicas do mundo. As súas primeiras investigciónsforon na feitas no instituto españolde Oceonografíco de Vigo especializándose no estudo do ZOOPLANCTON.

 

Foi exemplo da muller de éxito na ciencia e da tecnoloxía. Acabou a carreira en 1941, ensinou durante 7 anos ata entrar no Departamento da Pesca en Madrid. No 1956 gañou unha Fulbright Fellowship para investigar no Instituto Oceonográfic Woods Hole en Massachussetts. Foi a primeira muller en servir como científica na busca de investigacións británicas. Continuou co traballo engadindo aportacións ao acervo científico sobre o ZOOPLANCTON.

 

É unha científica universal. imagen

 

O “Homo” máis antigo

Homo habilis

Homo habilis e a especie mais antiga do xénero Homo. Viviu aproximadamente dende 2,5 ata ca. 1,44 millóns de anos antes do presente, ao comezo do Pleistoceno. O descubrimento desta especie debese a Mary e Louis Leakey, quenes atoparon os fósiles en Tanzania, África, entre 1962 e 1964. Está xeralmente aceptado que Homo habilis e a primeira especie do xénero Homo, se ben hoxe en día algúns poñen en dubida a sua pertenza ao xénero e ubican ao Homo rudolfensis no primeiro lugar.

O seu nome significa “home habilidoso” e fai referencia ao achado de instrumentos líticos confeccionados por éste. Realizaronse estudos detallados dos restos óseos das suas mans para verificar se realmente sería posibel que este Homo os houbese realizado. Os científicos concluiron que tiña prensión de agarre para realizar as manipulacions necesarias na fabricación de utensilios de pedra; probablemente,era carnivoro.

Observase en eles un importante incremento no tamaño cerebral con respecto ao Australopithecus, que se calculou entre 650 cm³ e 800 cm³, no cráneo aplastado “1470″, atopado en Koobi Fora.

Os restos atoparonse en Kenia, na localidad de Koobi Fora e en Tanzania, na coñecida Garganta de Olduvai.

Autores:

  • Francisco Vázquez Muñiz
  • Alejandro Ozores Ríos
 

Dous homes e dous destinos: Homo neanderthalensis e Homo sapiens

Como xa dixemos, Homo antecessor podería ser o antepasado común do Homo neanderthalensis e o Homo sapiens. Segundo os investigadores de Atapuerca, Homo neanderthalensis procedería das poboación europeas de Homo antecessor, mentres que Homo sapiens tería a súa orixe nas poboacións de Homo antecessor que permaneceron en África.

Cando o Homo sapiens chegou a Europa hai uns 35.000 anos atopouse co home de Neanderthal que seguiría habitando o continente até hai aproximadamente 28.000 anos.

Imos ver ao neanderthal e ao seu antepasado directo o Homo heidelbergensis



Finalmente aparecerá o Homo sapiens


 

O Homo antecessor: o noso antepasado que viviu en Burgos

O Homo antecessor que pode ser o antepasado común de Homo sapiens e Homo neanderthalensis viviu na Serra de Atapuerca (Burgos) hai aproximadamente 1 millón de anos. Acheguémonos un pouco máis ao equipo de investigadores que realizou este fabuloso descubrimento.


 

Home de Java ou home de Pekin? Homo erectus

Este homínido, do que se cre que aprendeu a manexar o lume, espallarase polo sur de Asia.


Alguén dixo de Homo erectus que cun traxe apropiado pasaría desapercibido nunha discoteca.


 

Homo ergaster

Agora toca coñecer ao “home traballador”, capaz de fabricar ferramentas mellores cás do Homo habilis. Imos ver en acción ao Homo ergaster.



Homo ergaster era un explorador e acabará aventurándose fóra de África.


 

O primeiro homínido que usou ferramentas: Homo Habilis

Imos ver como eran estes homínidos, os primeiros do xénero Homo, que habitaban a Sabana africana e fabricaban ferramentas tallando pedras por unha soa cara. Asi puideron vivir os Homo habilis.