IES Praia Barraña (Boiro, ACoruña)

Soavos raro, verdade? Pois vou tentar explicárvolo da mellor maneira posible.

É un conducto que comunica a arteria que reparte sangue a todo o corpo (arteria aorta) ca que leva o sangue aos pulmóns (arteria pulmonar), que existe durante a vida fetal e que debería cerrarse as poucas horas de nacer. Co debuxo que vemos a continuación vémolo máis claro e preciso.

 Antes de nacer, este conducto permite que a sangue do bebé pase de largo, é dicir que non circule polos pulmóns xa que a nai lle da todo o osíxeno que o feto necesita a través da placenta. Este conduto arterioso debería cerrarse pouco despois de nacemento do neno, se non é asi e non se cerra estásenos presentando unha circulación anormal de sangue entre o corazón e os pulmóns e dise que ten un Ductus Arterioso Persistente que é máis frecuente en nenas que en nenos. Isto pódese dar en bebés prematuros ou aqueles que presentan a síndrome de dificultade respiratoria neonatal. Os que teñen maior risco de padecer esta enfermidade son os bebés que teñen trastornos xenéticos, como a síndrome de Down, e tamén as nais que tiveron rubéola durante o embarazo.

Os síntomas

·Respiracións moi aceleradas.

·Dificultade para respirar.

·Cansancio con moita facilidade.

·Retraso no crecemento.

·Infeccións respiratorias con moita frecuencia.

·Pulso moi acelerado.

·Palpitacións moi fortes que se poden ver ou sentir na pel.

·Soplo cardíaco cando os doutores auscultan

Cómo é o tratamento para o Ductus Arterioso Persistente?

Nos bebés prematuros, o Ductus Artetioso Persistente  ás veces poden tratarse con medicamentos que fan que o conducto se cerre. Polo contrario aos recen nacidos e aos nenos que teñen máis idade, faise unha intervención cirúrxica para ligar o conducto.

Para taponar o conducto arterial sin ciruxía, os médicos poden usar un procedemento de cateterización. Neste tipo de procedemento, introdúcese no corpo un tubo largo e delgado chamado “catéter”, xeralmente na ingle. Dende alí avanzase por unha arteria ata chegar ao defecto. Úsase un pequeno dispositivo colocado no extremo do catéter para taponar o conducto. Finalmente retirase o catéter.

En nenos grandes, pódense utilizar pequenas espirais no lugar da ciruxía para pechar un DAP. As espirais colócanse no DAP durante a cateterización cardiaca, un proceso no cal se inserta un pequeno tubo oco no corazón a través dunha vena grande. As espirais pasan a través do tubo, colócanse directamente no conducto arterioso e entonces expándense para bloquear o fluxo da sangue.

En outros casos tamen se pode realizar unha operación que mediante un clip de titaneo e dous ligazóns con seda polos dous lados dos extremos do clip se peche esa arteria.

 Precaucións despois da operación

 Despois da operación tes que ter un controlamento no médico para ver como evoluciona esa operación que foi realizada. Depende de como evolucione a operación frecuentarase máis o médico ou menos.  Logo cando teñas un accidente ou vaiaso dentista ou axa algunha intervención na persoa que interfira o sangue sempre hai que facer unha endocardite infecciosa.

Alimentarse equilibradamente, practicar exercicio físico varias horas á semana, reducir o stress, durmir as horas necesarias…Non, non me confundín e subín ao blog a miña lista de bos propósitos para este ano 2012. Trátase soamente dalgúns dos hábitos de vida saudable que recomenda a Organización Mundial da Saúde.

É que durante varias semanas imos procurar aumentar o noso coñecemento sobre a saúde e a enfermidade.

Aí vos deixo algunhas páxinas que me pareceron interesantes para que as vaiades explorando:

Salud-UE

Organización Mundial da Saúde

Agencia Española de Seguridad Alimentaria y Nutrición

Organización Nacional de Transplantes

Guía de salud y deporte

Salud Joven

A nave “Solar Orbiter” lanzarase en 2017 para estudar alguns fenómenos que fai o sol, concretamente porque se producen as tormentas solares e como as partículas deste fenómeno aparecen en outros planetas incluido o noso.

En 2019 farase outro estudo e lanzarase a nave Euclid que estudará o orixe da misteriosa enerxía escura.

Usaranse dous tipos de instrumentos: un analizador de vento solar, un analizador de ondas de plasma, un magnetómetro, varios detectores de partículas enerxéticas, un detector de po interplanetario, un detector de partículas neutras e un detector de neutrinos.

“Solar Orbiter” chegará a altura de Mercurio e estará a 44 km do sol, o final da misión en 2028,  descubriranse datos únicos e que ensinaran cousas que non se sabían antes.

Juan Deán, 1º C

Recentemente,  en California falleció el fundador de la multimillonaria empresa Apple. Todo empezó con la colaboración de un amigo  con el  que queria cambiar el mundo. Les prestaron 250.000 dolares y a partir de eso construyeron una de las empresas con más capital del mundo moderno. Con su muerte el futuro de la tecnología Apple se encuentra en el peor de sus momentos . ¿Cuál sera el futuro de la manzana mordida más conocida del mundo?

Alejandro Somoza Sampedro, Sergio Romero Torrado.

Considérase en perigo de extincion unha especie animal, cando a sua existencia é moi baixa a nivel mundial. Esto é xeralmente pola acción do ser humano( a caza ilegal), ou simplemente por cambios no ecosistema, como o cambio climático porque os animais non sexan capaces de habituarse a tales condicions. Nos ultimos tempos, o home convertiuse  nunha gran ameaza para os animais, porque destruimos o seu habitat natural e incluso os matamos.

Hoxe en día hai demasiados animais en perigo de extincion, e a velocidade a que se extinguen é cada vez máior. Das aproximadamente 11.167 especies en perigo de extincion , 124 están catalogadas de estado critico. Podemos pensar que se trata de animais exóticos que case non coñecemos e que viven lonxe das nosas terras. Mais  non sempre é así.

En Galicia, por exemplo, temos 13 razas autóctonas de animais domésticos que se están extinguindo. Un exemplo son as razas autóctonas de gando vacún: a cachena, a vianesa, a caldelá, a frieiresa, a limiá. O mesmo ocorre co cabalo de pura raza galega, a ovella galega, o porco celta, a galiña de mos, o can de palleiro, o guicho, o perdigueiro e o podengo.

Deberiamos procurar que eses animais seleccionados durante séculos polos criadores galegos, ata conseguir razas de cualidades excelentes, non se perdan para sempre.

Brenda García, 1º C

El Premio Nobel de Medicina de este año 2011 fue concedido a un canadiense llamado Ralph M. Steinman, por descubrir las células dendríticas y demostrar que la ciencia puede aprovechar fructíferamente el poder de estas células y otros componentes del sistema inmune para enfrentar infecciones y otras enfermedades contagiosas. Pero el cientifico Steinman no ha sido el unico ganador, dos compañeros Bruce Beutler de Estados Unidos y Jules Hoffmann de Francia, recibieron el mismo galardón.
Los tres ganaron por su aportación al ámbito inmunologico y a las vacunas.
Beutler ha trabajado como cientifico en la universidad de Rockefeller, en Nueva York, y en la universidad de Texas, en Dallas. Desde el 2000 ha sido profesor de genética e inmunología en el Instituto de Investigación Scripps.

Jules Hoffmann es un biólogo que estuvo estudiando el cambio de la hormona de transformacion Ecdyson, como tambien hizo muchos estudios sobre insectos y sobre el sistema defensivo de las moscas.

Y por ultimo, nos queda Ralph M. Steinman que fallecio tres días antes de anunciar los ganadores, Steinman padecia cáncer de páncreas. Llevaba con este cáncer 4 años. Aun asi decidieron otorgarle el premio (junto con sus dos compañeros) por las investigaciones que realizo durante su vida. Se licencio en ciencias por la Universidad de MCGgill de Montreal, y su doctorado en medicina en 1968 en la Universidad de Harvard. Completó su formación médica como residente interno del Hospital General de Massachusets.

Estos tres cientificos fueron recompensados por este premio por su gran trabajo en el complejo sistema de defensa del organismo.

 Ola compañeiros ! Neste post ímovos falar de dous mamíferos que viviron na prehistoria xunto con dinosauros e temos probas da súa existencia grazas aos fósiles atopados en diferentes lugares do mundo. Aqui vos deixamos con dous dos nosos antepasados ! 

”Cronopio dentiacutus’

Era un esquío  con grandes caninos, polo que os paleontólogos que estudaron os seus fosiles deronlle o nome de ‘Cronopio dentiacutus’. Este “esquío” conviviu cos dinosauros hai 96 millons de anos no territorio da Patagonia Arxentina. Un grupo de paleontólogos descubriron dous cranios desta especie no 2006. Crese que a súa alimentación baseabase en insectos, posto que os animais con grandes caninos adoitan ser insectívoros. O cronopio viviu nunha epoca dominada polos dinosauros e cunha xeografia moi distinta. Aquí vos deixo unhas fotos, a un seguramente o coñezades. Este animal é Scrapy, o famoso esquío de Ice Age.

“Morganucodon”

Foi un mamífero que viviu no Triásico. Os seus fósiles foron encontrados en China, Norteamérica e parte de Europa. Era un animal pequeno e hoxe sería algo parecido a unha musaraña ou un ratón.  Tiña un cranio de 2 a 3 cm e un corpo de 10 cm sen contar a cola. Era un animal omnívoro, comía dende plantas ata pequenos roedores.

Bueno compañeiros espero que vos gustara este post ! Grazas por dedicarlle un pouco do voso tempo ! Un saúdo!

Carlos García González

“Nada na natureza pode viaxar máis rápido que a luz”-Albert Enstein

Esta afirmación pronunciada por un dos científicos máis relevantes da historia está a ser cuestionada no laboratorio de física nuclear, o CERN, á man de Dario Auterio, investigador encargado do laboratorio subterráneo do Gran Sasso, en Italia. Os investigadores inmersos nesta investigación dispararon neutrinos desde Xenebra ata o Gran Sasso ( 730 quilómetros de distancia) , observando que estes superaban a velocidade da luz aproximadamente nuns 60 nanosegundos.

A pesar da contundencia dos resultados a dirección do CERN reacionou pedindo cautela: ” Se as medicións se confirman poden cambiar a concepción da física, pero precisamos estar seguros de que non hai outras explicacións máis triviales”. Para poder confirmar a verilidade destas probas o experimento debe ser reproducido por outro similar, que debe confirmar ese récord de 60 nanosegun

dos.

Se viaxa máis rápido que a luz, o neutrino podería viaxar ao pasado, como o fai? Unha das explicacións que se da a isto é que  os neutrinos son capaces de tomar un atallo a través do espacio.

En conclusión, se se confirman estes datos tan reveladores estaríamos ante a posibilidade de que a ciencia que coñecemos cambiara totalmente.

Fonte de información: Público.es

Daniel Vázquez Fernández

A maioría de diamantes naturais fórmanse en condicións de presión alta e temperatura alta, existentes en profundidades de 140 km ou 190 km no manto terrestre. Os minerais que conteñen carbono proveen da fonte de carbono, o crecemento ten lugar en períodos de 1 a 3,3 millóns de anos. Os diamantes son  levados á superficie da Terra mediante cadeas de erupcións volcánicas profundas polo magma.

Ábrese un novo sector mercados, para ser máis exactos no sector funerario, este novo servizo dedícase a transformar as cinzas resultantes de incinerar aos mortos, en diamantes. A partir de ditas cinzas extráese o carbono, elemento primordial para a vida na terra.  A continuación envíanse as cenizas a Suiza, donde verifican ca cantidade e calidade do carbono e transforman nunha disolución. A disolución obtida introdúcese nunha máquina que a somete a altas presións, resultando un  diamante certificado polo Instituto Xemolóxico Suizo.

O proceso dura entre cinco es seis semanas, o que en condicións naturais levaría anos. O cliente pode recoller máis tarde un diamante de entre 0.3  ou 3 quilates. Segundo as características  do carbono extraído das cinzas, o diamante pode resultar dunha ou outra cor.

Escrito por Ramiro, Alfonso e Abraham.

A creación de músculos artificiais está un paso máis cerca, pero non só falamos de músculos artificiais que imitan os músculos humanos, se non que ademais os superan.

O avance foi realizado por científicos da Universidade de Texas. Estes músculos serán capaces de expandirse e contraerse hasta nun 220% en cuestión de milisegundos con só aplicarlle unha simple voltaxe, tamén son máis fortes que o aceiro e máis duros que o diamante.

Todo isto é posible grazas á nanotecnoloxía, exactamente millóns de nano-fibras trenzadas unhas con outras creando así un material flexible, forte e resistente. Tamén será lixeiro, con apenas 1.5 miligramos de material poderemos cubrir unha área de 30 metros cadrados.

Dada a súa alta resistencia á temperatura (poden operar desde os -196°C hasta los 1538°C), poderán ser utilizados en operacións extremas terrestres pero tamén en futuras operacións espaciais.

 Andrea Ozores, Sandra García e Alexandra López 1ºC