Evolución xenética nos cans

Un ejemplar de la raza saluki. | Keith Dobney

 O cruce con razas de cans realizado durante moitos anos fixo que sexa moi difícil rastrear as súas raíces xenéticas dos animais domésticos de hoxe en día.

Os científicos analizaron a composición xenética dos cans actuais, e comparandoos co rexistro mundial de cans e observaron que as razas modernas, xenéticamente, teñen moi pouco en común cos seus antepasados.

Segundo estas investigacións existen catorce razas de cans consideradas os únicos restos dos seus ancestros caninos debido ás diferencias xenéticas coas razas modernas. Posúen estas características polo seu illamento xeográfico.

A maioría das razas actuais tivo a súa orixe en Europa durante o siglo XIX, mentres que as antigas pertencían a outras rexións, como o Shar Pei chino o Lebrel afgano e o Akita de Xapón, lonxe de onde se atoparon os restos de cans máis antigos. Outras, como os Basenjis, Salukis y Dingos , posúen unha firma xénetica distinta, que estudos anteriores trataron como evidencia da súa herencia ancestral.

Sin embargo, o novo estudo demostra que as firmas xenéticas destos cans non se deben a unha herencia directa cos cans antigos. Pero estos animais son xenéticamente diferentes porque estiveron aislados xeográficamente, e non formaron parte das iniciativas levadas a cabo por criadores, no siglo XIX, para crear a maioría das razas domésticas que temos hoxe en día como mascotas.

Paula Pérez e Sandra Trasbach 1ºA