As nosas luces de fondo: A conxunción Venus - Mercurio
Estes primeiros días de abril, sobre os cumes do Barbanza, ao Oeste de Boiro, despois do solpor, arredor das dez da noite, estamos disfrutando dun espectáculo único e completamente gratuito: Unha espléndida conxunción Venus - Mercurio. Venus obsérvase enorme e á súa dereita case á mesma altura, neste momento, vese, máis pequeno e emitindo unha luz máis tenue, Mercurio.
Así e todo a nosa luz de fondo mais habitual é a Lúa. É o único satélite natural da Terra, sitúase a unha distancia aproximada de 384.405 km de nós.
Visto desde a Terra, este satélite presenta varias fases e sempre a mesma cara, este feito xerou numerosas preguntas respecto ó lado escuro da Lúa, que en realidade está iluminado cando estamos no período chamado lúa nova .
A Lúa non ten atmosfera, ten auga en forma de cristais de xeo (estado sólido ). Ó non ter atmosfera erosionase mais rápido ,aínda así mantense intacta é apenas afetada polas colisions dos meteoritos
É a principal responsable dos efectos de marea que se producen na Terra, tamen o sol. A Lúa afastase do noso planeta 3 cm por ano. A Lúa é o maior satélite do noso Sistema Solar e esta,considerase fosilizada.
Dado que a Lúa xira arredor da Terra, a luz del Sol chegalle desde posicions diferentes, que se repiten en cada volta. Cando ilumina toda la cara que nós vemos chámase lúa chea. Cando non a vemos e a lúa nova. Entre estas dúas fases sólo vemos un anaco de lúa, un cuarto, crecente ou minguante.
Daniel Blanco e Cristina Rodriguez
Venres 16 de Abril do 2010 ás 9:32
Moi pero que moi interesante Daniel Blanco e Cristina. Os meus parabens!
Venres 23 de Abril do 2010 ás 9:30
O tema de astronomía é moi interesante. Foi un fenómeno moi visto e ademáis moi bonito.